Napar z korzenia imbiru – nieoceniony pomocnik w naturalnym leczeniu

Imbir, cenny składnik tradycyjnej medycyny oraz domowych środków leczniczych, od lat cieszy się uznaniem za swoje dobroczynne właściwości. Korzeń tej rośliny był wykorzystywany w celach zdrowotnych już kilka stuleci temu. Dzisiaj, imbir ponownie zyskuje na popularności, szczególnie jako składnik naparów stosowanych w leczeniu infekcji i wielu innych dolegliwości.

Aby zrobić napar z imbiru, potrzebujemy tylko jednego świeżego korzenia oraz około 200 ml wody. Korzeń należy pokroić w cienkie plasterki lub starć na tarce o dużych oczkach, a następnie zalać wrzątkiem i pozostawić pod przykryciem na około 10 minut do zaparzenia. Po tym czasie, płyn należy odcedzić i napar jest gotowy do spożycia. Osoby poszukujące silniejszych efektów działania imbiru mogą wybrać przygotowanie wywaru.

Bezpieczeństwo regularnego picia naparu z imbiru jest potwierdzone, nie stwierdza się żadnych negatywnych skutków ubocznych. Zalecana dawka to od jednej do dwóch szklanek dziennie, najlepiej rano i wieczorem, lub w chwilach szczególnego zapotrzebowania, takich jak ataki nudności czy gorączki.

Również przygotowanie wywaru z imbiru nie powinno sprawić większych trudności. Wymaga jedynie: tarki, garnka, słoika z nakrętką, kawałka świeżego korzenia imbiru, 100 ml wody, szczypty cynamonu i mielonego kardamonu, cytryny i pomarańczy, 60 g malin oraz 30 g suszonej żurawiny. Imbir należy obrać, połowę starć na tarce a drugą połowę pokroić w plasterki, całość wrzucić do garnka, zalać wodą i gotować na małym ogniu przez około 15 minut. Potem wywar musi być przecedzony, a następnie dodajemy do niego resztę składników. Przykrywamy go i zostawiamy do zaparzenia na kilka minut. Po tym czasie jest gotowy do spożycia albo do przechowania w lodówce na później.

Wartościowe składniki zawarte w imbirze to m.in. oleożywica (3-11%), olejek eteryczny, surowe włókna oraz zależne od pochodzenia i stanu kłącza do 3% olejków. Najważniejsze lotne związki w imbirze to: monoterpeny i seskwiterpeny, takie jak zingiberol, α-farnezen, β-bisabolen, β-felandren, kamfen, cyneol, linalol, limonen, geraniol, terpineol. Natomiast wśród związków nielotnych znajdziemy: zingeron, paradole, gingerole oraz szogaole.

Napar z imbiru jest bogaty w antyoksydanty i biologicznie aktywne związki, które modulują działanie układu immunologicznego. Wzmacniają one aktywność limfocytów, działają przeciwzapalnie i napotnie, a także łagodzą objawy takie jak katar, kaszel, nudności czy ból gardła. Dlatego zaleca się picie naparu nie tylko przy przeziębieniu, ale także grypie i innych infekcjach. Imbir jako naturalny antybiotyk wspomaga organizm podczas walki z chorobą. Znaczące efekty jego stosowania są często widoczne już od pierwszego dnia kuracji.